هستي وهاناي مامان

امسال تعطيلات عيد فطرتوي تقويم  دو روزبود وبراي كارمندان مثل ما اون هم توي تابستان كه مدرسه ها تعطيل، عالي بود. باباي قول  مسافرت رفتن رو داده بود اما يه كم اذيتمون كرد خاله آزاده اينها ميخواستن برن آنتاليا من هم به باباي پيشنهاد دادم كه با هم بريم ولي مورد موافقت قرار نگرفت واصرار بابا رفتن به نرفته هاي ايران بود اون هم با ماشين كه من مخالفت كردم رانندگي توي جاده اون هم  مسير طولاني با بچه كوچك(هانا) سخت بود بالاخره با توافق همه تصميم گرفتيم بريم تهران چون بابا هم كار اداري داشت وتوي اين ايام هم  تهران خلوت مي شود گفتيم ميريم هم گشتي ميزنيم هم خريدي ميكنيم هم بابا به كارش ميرسه بليط رفت وبرگشت گرفتيم شنبه 28 مرداد رفت و...

هفته قبل وارد 18 ماهگي شدي عزيز دل ومن نگران واكسن زدنت بودم چون اين واكسن خيلي دردش شديد تا حدي كه بچه ها از پا مي افتن ونميتونن راه برن ومركز بهداشت فقط سه شنبه ها اين واكسن راتزريق ميكنه  هفته قبل هنوز 18 ماهگيت كامل نبود افتاد براي اين هفته كه دل رويك دل كرديم وبا هستي وخاله مرضيه (پرستار) رفتيم مركز بهداشت وطبق معمول كه من ميترسم خاله تورو برد وواكسنت روزد من وهستي هم براي اينكه صداي گريه ات رونشنويم بعد توصيه فراوان به خانم پرستار وخاله كه خوب بزنيد مواظب پاش باشيد واون قول داد كه نهايت دقت رو ميكنه ومراقبتهاي بعد واكسن رو سوال كردم رفتيم هستي رو كه از ديشب بدنش به خارش افتاده رو به خانم  دكتربخشي  نشون داديم ودكتر گفت ...

خيلي وقت بود ميخواستم خاطراتمون بنويسم كه تصميم قطعي مصادف شد با تاتا كردن هانا عزیز دلم سه هفته كه راه افتادي البته راه رفتن كه چه عرض كنم دويدنه .كم كم  داشت نگران ميشدم هستي جون وقتي 13 ماهه بود راه افتاد ولي تو 17 ماهگي راه افتادي . دوست داشتي روي زمين نشسته و خيلي سريع وبا مزه بخزي وبري  بابا جون ازت فيلم گرفته .همه عاشق اين حركتت بودن كلي تو فاميل پيچيده بود خبرا تهرون به خاله اقدس ايناهم رسيده بود آنا وآذيتا وقتي آومدن كرمان گفتن شنيديم خيلي با حال نشسته ميره.وقتي ديدند كلي خنديدند ولي حالا ديگه خانم شدي راه ميري در ضمن بگم بهت اگه دير راه افتادي در عوض خيلي زود  به حر...

ملوسم برات بگم هفت ماهه بودي كه اولين كلمات شيرين را مثل بابا ،آبؤ را به زبون آوردي وما كلي ذوق كرديم  الانم كه يكسال ونيمه شدي  يه عالم حرف ميزني وبه هستي ميگي ادني حتي ميتوني جمله دو وسه كلمه اي با فعل بگي چند روز پيش كه كرمان بوديم هستي از كلاس رياضي اومد وگفت مامان بابا كارداشت رفت بيرون بعد تو با تعجب من نگاه كردي وگفتي مامان بابا تؤ   اون موقع ميخواستم درسته بخورمت اينقدر شگفت زده شدم كه دوست داشتم يك سره تكراركني وحتي خاله آزاده اينها هم مات ومبهوت مونده بودند كه توچي گفتي حالا ديگه خانم شدي اسم همه رو ويانا ، مهدي ، حياط، آله ، عمي ،بابا نا ،به بابا پايدار ميگي بابا پا  ،..... ...

  نفسم بهت بگم بعضي از كارات واقعاً دوست داشتنين مثلاً كيف  يا ساك دستيهاي هستي رو برميداري وميندازي روي دستت(بين ساعد وآرنج) وبعد هم مثل يه خانم با كلاس راه ميري ونازمياري اون موقع خوردني ميشي يه عادت دگه هم اين كه دوست داري روي بلندي بشينيي چهارپايه، هندونه، خربزه،توپ هرچي كه از زمين بالاتره  بعد كه ميشيني پاي راستتو ميگذاري رو پاي چپ وكلي ژست ميگيري و ميگي عسك  تكيه كلامت شده بالا وواقعاً مثل يه ملكه بالا بالاها ميشيني ودستور ميدي.بعضي وقتها هم انگشت اشارتو ميذاري رو لپتو چشمك ميزني وعشوه مياري وميگي ناز.یعنی براتون ناز میارم .   ...

بلاخره موفق شدم سایت نازگل و نفس ام را ببینم و باز کنم، البته با کمک و راهنمایی مامان عزیز، خوب حالا در اولین مطلب چی بنویسم خوبه؟ از بابایی و یع بعی گفتن هستی نازگل بگم که همش منو باشتباه می انداخت که منو میگه یا بع بعی می خواد. و یا از روز تولد نازگل بابا که درست شب نیمه شعبان بود و همه خیابونای شهر جشن و شادی بود. انگار همه برای تولد نازگل من جشن گرفته و شادی  می کردند. بیشترین خوشحالی من اما از سلامت دو عزیزم بود. خدا را شکر می کردم که اولین فرزندم متولد شده بود و مادر و دختر هر دو سالم بودند. نفس بابا زمستون بدنیای ما پا گذاشت. با اون چشمایی که نمی فهمیدم چه رنگی است؟ ولی خیلی بهش می اومد و خانمش کرده بود. یه رنگ خاصی که اون موقع...

    چند وقته ميخواهم از روز بدنيا اومدنتون بنويسم ولي نميدونستم از كجا شروع كنم ،خوب نازگل و نفسم براتون بگم كه هستي عزيز وقتي به دنيا اومد 4 ماه بخاطر دل دردهاي كه داشت وبه تشخيص دكترقولنج شكمي بود مرتب گريه ميكرد تاجاي كه اوايل  ازساعت7 صبح كه بيدار مي شدم تا عصر كه بابات از اداره مياومد من حتي فرصت اينكه دست وصورتم بشورم نداشتم هستي 25 روزه بود كه ما ازكرمان اومديم سرچشمه من 25 روز خونه مامان سيمين بودم ومامان سيمين ، خاله آزاده و فروغ از من وهستي پرستاري ميكردند هستي نوزده مهر هشتادودو شب نيمه شعبان در بيمارستان ارجمند متولد شد همنطور كه بابا نوشته تمام شهر چراغوني بود دكتر گفته بود 16 مهر ولي چون من سرما خورده بود...